Cerite Endung Kucing nga Anake


Cerite Endung Kucing nga Anake

Cerita Induk Kucing dan Anaknya

 

Silakan tekan tombol mulai untuk memutar audio cerita

            Di kale, ade sikuk endung kucing nga anake. Endung kucing sayang benagh nga anake. Die ncakaghka makanan li anakke saje tiap aghi. Anak kucing tu telasim dicakaghka makanan nga diijunka nga endunge, li telasim diijunka, anak kucing njadi kucing ye malas.

                Pada zaman dahulu kala, hiduplah seekor induk kucing dan anaknya. Induk kucing sangat menyayangi anaknya. Dia selalu mencarikan makanan untuk anaknya setiap hari. Anak kucing itu terbiasa dicarikan makanan dan dimanjakan oleh ibunya, karena terbiasa dimanjakan, si anak kucing jadi kucing yang pemalas.

                Di sutik aghi, endung kucing bidapan. Laju endung kucing ngicik nga anake,

            “Anakku, kini mak dang bidapan, kaba lah besak pule, mulai mbak ini belajaghlah ncakagh makanan kaba diwik kudai,”

            Ndengagh titu, anak kucing ndik selangukan, disangkenye endunge lah dindak ncakaghka makanan ndik anake nga ndak nundung die. Laju pegilah anak kucing merengut, die bejalan ndik keruan arah. Die ngicik ame die ndak ncakagh endung baru ye hibat.

                Pada suatu hari, induk kucing jatuh sakit. Lalu induk kucing berkata kepada anaknya,

                “Anakku, sekarang ibu sedang sakit, kau juga sudah besar, mulai sekarang belajarlah untuk mencari makananmu sendiri dulu,”

                Mendengar itu, anak kucing salah paham dan mengira induknya sudah tidak mau mencarikan makan untuknya dan ingin mengusirnya. Lalu pergilah anak kucing merasa sedih, dia berjalan tanpa arah. Dia berkata bahwa dia ingin mencari ibu baru yang hebat.

                Di jalan, anak kucing nginak Mateaghi, die nginak Mateaghi besak benagh nga besinagh pule, die berandai-andai ame mateaghi ndak njadi endunge.

            “Ui, Mateaghi. Kamu ndak njadi endung aku?” tanye anak kucing nga Mateaghi.

            “Ui, anak kucing. Ngape kaba ndak njadi anakku?” Mateaghi betanye balik.

            “Kamu besak benagh, kamu besinagh pule, kamu pasti hibat benagh,” jawab anak kucing.

            “Hmm... kinakannye saje luk itu. Awak aku ndik hibat saje, masih ade ye pacak ngalahka aku,” kate Mateaghi.

            “Siape ye lebih hibat jakdi kamu, Mateaghi?” tanye anak kucing.

            “Awan galak ngalingi aku mangke aku ndik tekinak nga kaba,” jawab Mateaghi.

            Ndengagh jawaban Mateaghi, laju anak kucing berupuk ndak njadika awan saje ye njadi endunge. Anak kucing laju pegi ncakagh awan.

                Dalam perjalanannya, anak kucing melihat Matahari, dia melihat Matahari sangat besar dan bersinar, dia berandai-andai jika Matahari ingin menjadi ibunya.

                “Hei, Matahari. Maukah kau menjadi ibuku?” tanya anak kucing pada Matahari.

                “Hei, anak kucing. Mengapa kau ingin menjadi anakku?” Matahari bertanya balik.

                “Engkau sangat besar dan bersinar terang, kau pasti sangat hebat,” jawab anak kucing.

                “Hmm... mungkin kelihatannya saja seperti itu. Padahal aku tidak selalu hebat, masih ada yang bisa mengalahkanku,” kata Matahari.

                “Siapa yang lebih hebat darimu?” tanya anak kucing.

                “Awan. Awan kerap menutupiku sehingga aku tidak terlihat olehmu,” jawab Matahari.

                Mendengar jawaban Matahari, lalu anak kucing berpikir untuk menjadikan awan saja sebagai ibunya. Anak kucing lalu pergi mencari awan.

                “Ui, Awan. Kamu ndak dide njadi endung aku?” tanye anak kucing.

            “Ui, Anak kucing. Ngape kaba ndak njadi anakku?” tanye awan.

            “Uji mateaghi kaba tehibat di die,” jawab anak kucing.

            “Oi, titu? Aulah, anye ukan aku ye paling hibat,” jawab awan.

            “Laju siape ye paling hibat?” tanye anak kucing.

            “Angin, die pacak niup aku ngacung ke mane saje,” jawab awan.

                “Wahai, Awan. Apakah kau ingin menjadi ibuku?” tanya anak kucing.

                “Wahai, Anak kucing. Kenapa kau ingin menjadi anakku?” tanya awan.

                “Matahari berkata bahwa kamu lebih hebat dari dia,” jawab anak kucing.

                “Oh, Matahari berkata demikian? Memang benar aku bisa menghalangi Matahari, namun bukan berarti aku yang paling hebat,” jawab awan.

                “Lalu siapakah yang paling hebat?” tanya anak kucing.

                “Angin, dia bisa meniupku sesukanya,” jawab awan.

                Laju anak kucing langsung pegi ncakagh angin.

            “Ui, Angin. Aku ndengagh kamu hibat katah. Kamu ndak dide njadi endung aku?” tanye anak kucing nga angin.

            “Ui, Anak kucing. Aku pacak die terbang ke mane saje, aku pacak pule niup ape saje, anye bukit pacak saje ngadang aku, ukan aku ye paling hibat,” jawab angin.

                Lalu anak kucing segera pergi mencari angin.

                “Wahai, Angin. Aku mendengar bahwa kau sangat hebat. Maukah kau menjadi ibuku?” tanya anak kucing pada angin.

                “Wahai, Anak kucing. Aku memang bisa terbang ke mana saja dan bisa meniup apa saja, namun bukit selalu menghalangiku, aku bukanlah yang paling hebat,” jawab angin.

                Laju anak kucing pegi nggaghi bukit lindak betanye.

            “Ui, Bukit. Kamu ndak dide njadi endungku?”

            “Ngape kaba ndak njadi anakku, ui Kucing? tanye bukit.

            “Kamu hibat nga besak pule, kamu pacak ngadang angin,” jawab anak kucing.

            “Hmm... Sebenare ade ye tehibat di aku, kebau tehibat di aku, die ncigus aku saje, aku dide pacak ngape-ngape,” uji bukit.

                Lalu anak kucing pergi bertanya pada bukit.

                “Wahai bukit, maukah kau menjadi ibuku?”

                “Kenapa kau ingin menjadi anakku wahai Anak kucing?” tanya bukit.

                “Kau hebat dan besar, kau bisa menghalangi angin,” jawab anak kucing.

                “Hmm... Sebenarnya ada yang lebih hebat dariku, kerbau lebih hebat dariku, dia selalu menandukku dan aku tidak bisa berbuat apa-apa,” kata bukit.

            Udim tu anak kucing pegi ncakagh kebau nga nceriteka segale kicikane nga gunung.

            “Aku pacak nandiye ncigus gunung, anye ukane aku ye paling hibat. Idupku ndik bibas li tekebat nga tali uwi. Tali uwi tinilah ye tehibat di aku,” kate kebau nga anak kucing.

            Laju anak kucing langsung betanye nga tali uwi ye ngebat kebau.

            “Ui, tali uwi. Kamu ndak dide njadi endungku?” Uji kebau kamu hibat,” tanye anak kucing.

            “Agake kaba arus betanye nga tikus, tikus galak nggigit aku, die tehibat di aku,” jawab tali uwi.

                Lalu anak kucing pergi mencari kerbau dan menceritakan semua percakapannya dengan gunung.

                “Aku memang bisa mengganggu gunung, tapi aku bukanlah yang paling hebat. Hidupku tidak bebas karena terikat tali rotan. Tali rotan inilah yang lebih hebat dariku,” kata kerbau pada anak kucing.

                Lalu anak kucing segera bertanya pada rotan yang mengikat kerbau.

                “Wahai, Tali rotan. Maukah kau menjadi ibuku? Kata kerbau kau hebat,” tanya anak kucing.

                “Sepertinya kau harus bertanya pada tikus, karena tikus sering menggigitku, dia lebih hebat dariku,” jawab tali rotan.

            Ndengagh jawaban tali uwi, anak kucing langsung pegi agi ncakagh tikus. Laju nyampailah anak kucing di lubang tikus. Di sane ade endung tikus nga anake. Endung tikus tegagau nginak anak kucing nggaghi die, anak-anak tikus laju takut.

                Mendengar jawaban tali rotan, anak kucing segera pergi lagi mencari tikus. Lalu tibalah anak kucing di sebuah lubang tikus. Di sana ada induk tikus dan anaknya. Induk tikus sangat terkejut melihat anak kucing mendatanginya, anak-anak tikus pun ketakutan.

                “Ui, Tikus. Ngape kamu takut luk itu?” tanye anak kucing nga endung tikus.

            “Ui, Anak kucing. Ndak ngape kaba ke sini?” tanye endung tikus.

            “Aku ke sini ndak betanye nga kamu, ndak dide kamu njadi endungku? Agake kamu ye paling hibat,” jawab anak kucing.

            “Anye masih ade ye tehibat di tikus,” jawab endung tikus.

            “Tuape? Gi ade agi? Siape pule titu?” tanye anak kucing.

            “Die endung kucing ye sering kesini, die galak ngambik anakku nga ngenjukka anakku ke anake, kami njadi takut li titu, anye kabare endung kucing tu dang bidapan” jawab endung tikus.

                “Hei, Tikus. Mengapa kau terlihat ketakutan?” tanya anak kucing pada induk tikus.

                “Hei, Anak kucing. Mau apa kamu ke sini? tanya induk tikus.

                “Aku ke sini ingin bertanya padamu, maukah kau menjadi ibuku? Sepertinya kau adalah yang paling hebat” jawab anak kucing.

                “Tapi masih ada yang lebih hebat daripada tikus,” jawab induk tikus.

                “Apa? Masih ada lagi? Siapakah itu?” tanya anak kucing.

                “Dia adalah seekor induk kucing yang sering datang kemari, dia sering mengambil anakku dan memberikannya pada anaknya, kami menjadi ketakutan, namun kabarnya induk kucing itu sedang sakit” jawab induk tikus.

                Anak kucing itu tegagap nga teghingat nga endunge. Die langsung keruan ame ye dikicikka nga endung tikus tu nyelah endunge. Anak kucing mangke balik ncakagh endunge nga mintak maap nga endunge. Endung kucing nyambut anake. Jakdi waktu itu anak kucing njadi anak ye bebakti nga mandiri, kini die lah pacak ncakagh makanane diwik.

                Anak kucing itu terkejut dan teringat ibunya. Dia langsung mengetahui bahwa yang dikatakan oleh induk tikus itu adalah ibunya. Si anak kucing pun pulang mencari ibunya dan meminta maaf pada ibunya. Induk kucing pun menyambut anaknya. Sejak saat itu anak kucing menjadi anak yang berbakti dan mandiri, kini dia sudah bisa mencari makan sendiri.

 

- Tamat –

- Tamat -

 

               

 

Posting Komentar

1 Komentar